Seoul

Seoul en op zoek naar Kim Young Un

De eerste dag in Zuid Korea zit erop! Wat een wereldstad. In totaal wonen er in Seoul en de omringende satelliet steden 24 miljoen mensen. Dat merk je ook op straat want er zijn 24 uur per dag, 7 dagen per week veel files. Na een heerlijke nacht, lekker geslapen, en een uitstekend ontbijt hadden we een toer geboekt om de DMZ ( DeMilitarized Zone ) te bezoeken. Als je hier bent dan moet je toch naar de meest bewaakte grens ter wereld.

We werden keurig op tijd opgehaald van het hotel en naar een verzamelpunt gebracht om in een grotere bus over te stappen. Seoul is echt groot. Haha. De steden beginnen allemaal op elkaar te lijken. Morgen doen we de hop on hop off bus en zullen we berichten vanuit de stad.

De tocht naar de DMZ duurt ongeveer een uur. Het ligt op 56 kilometer van Seoul en 205 kilometer van Pyong Yang de hoofdstad van Noord Korea. Zodra je de stad uit bent, wordt de rivier ( de Hangang river die over gaat in de Imjingang River) gelijk de natuurlijke grens tussen Noord en Zuid. Dus op de rivier vaart geen schip en de kaden zijn afgesloten met metershoog prikkeldraad en wachtposten en militairen. Oorlogsgebied! De Noord Koreaanse kant van het landschap is helemaal kaal en rood bruin van kleur. Geen bomen en planten. Langzamerhand wordt het verkeer rustiger en het aantal wegversperringen groter. Zigzaggend tussen de versperringen door vervolgt de bus haar weg naar ................ een soort pretpark. Imjingak heet het park. Dit si de plek waar echt een paar kermisattracties zijn neergezet, maar ook de plek vanwaar de de " freedom bridge" te zien is. Op deze brug werden de krijgsgevangenen uitgeruild. Hier stopt ook de oude spoorlijn. De locomotief is er nog wel. Staat niet meer op de rails en valt bijna uit elkaar. Hier zijn ook tentoonstellingen over de oorlog. Bezoekers kunnen op linten een vredes boodschap schrijven. Die hangen met duizenden tegelijk aan een wand in allerlei vrolijke kleuren.

Na het pretpark moesten we een andere bus overstappen en werden bij een checkpoint onze paspoorten gecontroleerd door een vervaarlijk uitziende MP van Zuid Korea. Alhoewel zwaar bewolkt en erg koud had de man een zonnebril op. Na de controle ging het naar het Dorasan trein station in de DMZ. Hier ligt een gloednieuw station klaar, compleet met immigratie faciliteiten voor de reis naar Pyong Yang. Rails, kaartautomaten alles is er.
Behalve de rails die vanaf de Noord Koreaanse grens loopt. Het is echt onwerkelijk om te zien. Een modern, nieuw station dat totaal verlaten is. Verbijsterend!

Vervolgens reden we door naar een observatiepost, gelegen op een berg op 2 kilometer van Noord Korea. We mochten een film kijken waarbij uitgelegd werd waar we vanaf de berg naar konden kijken. Wat een propaganda. Het Zuiden is goed en het Noorden is slecht. We kunnen ons voorstellen dat ze aan de andere kant van de berg het zelfde verhaal vertellen, maar dan met andere vlaggetjes en kleurtjes.

Helaas was het niet helemaal helder maar we konden goed de Noord Koreaanse stad Kaesong zien. De Noord Koreaanse vlag, immens hoog met een mast van 150 meter.
De Noord Koreaanse wachtposten en ook de prachtige natuur die is geformeerd in de laatste 60 jaar op het stuk niemandsland.

Als laatste hebben we derde tunnel bezocht die in 1978 is gevonden. De Zuid Koreanen zeggend at de Noord Koreanen deze gebouwd hebben. In ieder geval het ding ligt er en het zal ook wel zo zijn. De tunnel heeft een lengte van 1650 meter en ligt op 73 meter onder de grond. De tunnel ligt 453 meter op Zuid Koreaans grond gebied en gaat dwars onder de DMZ door. Het wordt aangenomen dat per uur 30.000 soldaten doorheen kunnen om Zuid Korea aan te vallen. En ja hoor, wij mochten naar binnen om de tunnel te bekijken.

Om bij de originele tunnel te komen hebben de Zuid Koreanen eerst een "interceptie" tunnel aangelegd. Deze heeft een lengte van 350 meter en daalt af naar 80 meter. Dus elke 4 meter een meter. Naar beneden heerlijk, maar we moesten ook weer naar boven. Het is best spannend hoor daar beneden. In de originele tunnel is het nauw, muf en je kunt je niet voorstellen hoe de militairen hierdoor moesten. Uiteindelijk loop je de tunnel tot het moment dat je 170 meter voor de echte Noord Koreaanse grens staat. Indrukwekkend! Weer terug en naar boven. Das een hele klim en de halve bus lag op apegapen. Wij niet, want we hebben het rustig aan gedaan. Daarna mochten we nog een tweede propaganda film bekijken. Als dit aan de bevolking en op scholen wordt vertoond dan komt hier nooit vrede. Totale indoctrinatie!

Helaas konden we niet naar de JSA , de joint safety area, waar de mannen elkaar recht in de ogen kijken.
Dit moet je 3 dagen van te voren aanvragen ivm controle van je paspoort.

We zijn de hele dag onderweg geweest. Goed om gezien te hebben. Je voelt bij de gemiddelde Koreaan ook de pijn van de scheiding. Immers, families zijn van elkaar gescheiden. Maar het blijft een politiek verhaal. De Chinezen willen de Amerikanen niet aan hun grens hebben en houden zo Noord Korea in stand. De Amerikanen willen de Chinezen niet in Zuid Korea. Kortom, status quo! Dit gaat voorlopig niet veranderen.

Het lijkt er echter op dat de angst wordt gecreëerd. Een angst die er volgens ons en vele mensen in de bus niet hoeft te zijn. Leuke discussies en vergelijkingen met West en Oost Duitsland.

Op de terugweg naar Seoul zijn we nog gestopt bij een amethist verkoop praatje. Daar waren we snel klaar. Lekker naar het hotel. Vermoeid en vol met indrukken.
Morgen de stadstour en dinsdag alweer een reisdag. Dubai komt er aan.

Tot het volgende verhaal en geniet van de foto's.

Bertil & Ingrid